معین

قدرداشته هامان رابدانیم

کفش هایش انگشت نما شده بود وجیبش خالی.

یک روز دل انگیز بهاری ازکنار مغازه کفش فروشی می گذشت وباناامیدی به کفش هانگاه می کرد وغصه نداشتن همه وجودش راگرفته بود.

ناگاه جوان زیبایی کنارش ایستاد سلام کرد، اوکه درحال وهوایی خودش بود یکدفعه متوجه جوان شد همین که لبخند جوان رادید وخواست جواب سلام اورابدهد نگاهش به پایین افتاد هاج وواج نگاهش می کرد آخراوپا نداشت ،به خودآمد عقل براونهیبی زد که توغصه کفش می خوری اوحتی پانداردو لبخندمی زند.

چه زیباخداوندمتعال در حدیث قدسی آمی فرماید:

«یَابنَ آدَمَ! لا تَحزَن عَلَی ما فاتَکَ مِنَ الدُنیا و لا تَفرَح بِما اُوُتیتَ مِنها فَاِنَّ الدُّنیا الیَومَ لَکَ وغَداً لِغَیرِکَ».

«بر آنچه از اموال و مقام های دنیا از دستت می-رود، اندوهناک مشو و نیز برای آنچه از نعمتهای این جهان بر تو داده می شود، فرحناک مباش؛ زیرا دنیا امروز از آن تو است و فردا از آن غیر تو (بنابراین، انسان نباید برای چیزهای ناپایدار، اندوهگین شود) ».